Postać danych
Reprezendacja danych zależy od ich rodzaju:
- Informacja logiczna - zajmuje jedno słowo i jest ciągiem 16 niezależnych bitów.
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
- Znaki alfanumeryczne - umieszczane są po dwa w jednym 16-bitowym słowie. Format ich zapisu zależy od oprogramowania. Standardowo używany jest kod ISO-7.
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15
|
| Znak 1 |
Znak 2
|
- Liczba stałoprzecinkowa krótka - zajmuje jedno słowo i traktowana jest jako liczba całkowita. Zapisana jest w notacji uzupełnieniowej do dwóch.
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15
|
| Zn |
Uzupełnienie
|
- Liczba stałoprzecinkowa długa - zajmuje dwa słowa i traktowana jest jako liczba całkowita. Zapisana jest w notacji uzupełnieniowej do dwóch.
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 |
21 |
22 |
23 |
24 |
25 |
26 |
27 |
28 |
29 |
30 |
31
|
| Zn |
Uzupełnienie
|
- Liczba zmiennoprzecinkowa - zajmuje trzy słowa. Jako standard przyjmuje się postać znormalilzowaną. Mantysa zajmuje pierwszych 40 bitów i traktowana jest jako liczba zaprzecinkowa w notacji uzupełnieniowej. Cecha zajmuje ostatnich 8 bitów i traktowana jest jako liczba całkowita w notacji uzupełnieniowej do dwóch.
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 |
21 |
22 |
23 |
24 |
25 |
26 |
27 |
28 |
29 |
30 |
31 |
32 |
33 |
34 |
35 |
36 |
37 |
38 |
39 |
40 |
41 |
42 |
43 |
44 |
45 |
46 |
47
|
| Zn |
Uzupełnienie mantysy |
Zn |
Cecha
|
Postać rozkazów
W zależności od postaci, rozkazy dzielą się na cztery grupy. Postać rozkazów z każdej grup jest różna:
- Rozkazy w podstawowej postaci - zajmują jedno słowo maszynowe. Poszczególne pola zawierają:
- kod operacji (pozycja 0÷5) - podstawowy kod operacji
- bit D (pozycja 6) - bit adresowania pośredniego lub przedłużenie kodu operacji
- pole A (pozycja 7÷9) - numer rejestru uniwersalnego lub przedłużenie kodu operacji
- pole B (pozycja 10÷12) - numer rejestru uniwersalnego służącego do B-modyfikacji argumentu lub przedłużenie kodu operacji
- pole C (pozycja 13÷15) - numer rejestru uniwersalnego lub przedłużenie kodu operacji
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15
|
| Kod operacji |
D |
A |
B |
C
|
- Rozkazy z argumentem bezpośrednim normalnym - zajmują dwa słowa maszynowe. Argument zajmuje następne słowo za słowem podstawowym rozkazu. Znaczenie pól jest takie samo jak w przypadku rozkazu w postaci podstawowej, z tym, że pole C=0
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 |
21 |
22 |
23 |
24 |
25 |
26 |
27 |
28 |
29 |
30 |
31
|
| Kod operacji |
D |
A |
B |
000 |
argument bezpośredni
|
- Rozkazy z argumentem bezpośrednim krótkim - krótki argument 7-bitowy znajduje się na pozycjach D, B i C (bit D wskazuje znak argumentu). Pozostałe pola mają znaczenie jak w przypadku rozkazu w postaci podstawowej
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15
|
| Kod operacji |
Zn |
A |
Wartość arg.
|
- Rozkazy z argumentem bezpośrednim bajtowym - Pola 0÷7 zawierają kod operacji wraz z jego przedłużeniem. Pola 8÷15 zawierają 8-bitowy argument bezpośredni.
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15
|
| Kod operacji |
Arg. bezpośredni
|
Postać adresów
- Adres słowa - 15-bitowa liczba całkowita z przedziału 0÷32767
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15
|
| - |
Adres słowa
|
- Adres bajtu - 16-bitowa liczba całkowita z przedziału 0÷65535. Najmłodszy bit wskazuje: 0 - lewy bajt, 1 - prawy bajt
| 0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15
|
| Adres słowa |
b
|
W przypadku adresu bajtu, słowo adresowe przesuwane jest o i bit w prawo. Otrzymana po przesunięciu liczba stanowi adres słowa pamięci zawierający argument rozkazu bajtowego. Bit wychodzący przy przesunięciu wskazuje, który bajt słowa został zaadresowany.