ASSEM

ASSEM jest assemblerem skrośnym, pozwalającym budować binaria dla MERY-400 na komputerze PC. ASSEM, jako rozwinięcie ASSK i ASSM pozwala na użycie:

• mnemoników K-202 (rozszerzonych o mnemoniki MERY-400),
• mnemoników MERY-400,
• składni klasycznej, znanej z ASSK i ASSM
• składni współczesnej

Domyślnie ASSEM pracuje na źródłach w składni współczesnej, z mnenomikami MERY-400. Zachowanie to można zmienić używając odpowiednich przełączników w linii poleceń.

Wywołanie

Wywołanie ASSEM z linii poleceń ma postać:

assem [opcje] <wejście.asm> [wyjście]

Gdzie:

• wejście.asm - źródłowy plik wejściowy
• wyjście - binarny plik wyjściowy; jeśli nie zostanie podany, wyjściem będzie plik o nazwie wejście.bin
• opcje - dowolne z:
  • -k - użycie mnemoników K-202 (zamiast domyślnych, MERY-400)
  • -c - użycie składni klasycznej (zamiast domyślnej, współczesnej)
  • -l - zapisanie do pliku wyjście.lab użytych etykiet i ich adresów
  • -p - zapisanie wyjścia preprocesora do pliku wyjście.pp.asm
  • -2 - użycie w wyjściu preprocesora mnemoników K-202 (zamiast domyślnych, MERY-400)
  • -v - wyświetl informację o wersji i zakończ działanie
  • -h - wyświetl pomoc i zakończ działanie
  • -d - tryb gadatliwy pracy assemblera; na ekran drukowane są informacje o przebiegu assemblacji

Różnice względem ASSK i ASSM

Składnia klasyczna

• ASSEM nie implementuje niektórych dyrektyw ASSK i ASSM. W większości przypadków spowodowane jest zmianą sposobu pracy z assemblerem i nie zmniejsza jego funkcjonalności. Brakujące dyrektywy to:
  • ASSM: FILE*, INT*, OUT*, LAB*, NLAB*, MEM*, IFUND*, LEN*, OS*
  • ASSK: F*, T*, NTRAC*, TRAC*, NAME*, BA*, HS*, E*
• Komentarze w nawiasach ostrych nie są wyprowadzane na ekran.

Składnia współczesna

Prócz odmienności składni, assembler pracujący w tym trybie różni się funkcjonalnie od ASSM i ASSK:

• Segmenty kodu można zagnieżdżać dowolnie głęboko.
• W nazwach zmiennych i etykiet istotne są wszystkie znaki (rozpoznawane są nazwy dowolnej długości).
• Stałe można zapisywać również w notacji szesnastkowej i binarnej.
• Dostępne są dodatkowe operatory: mnożenia, dzielenia, oraz przesunięć w lewo i prawo; w wyrażeniach można również używać nawiasów.
• Rozkazy bezargumentowe nie wymagają kończenia ich napisem ",0".
• Zmienne i etykiety definiowane są jako globalne przez poprzedzenie ich nazwy znakiem "@".