Postać przetwarzanych informacji: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian |
|||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 92: | Linia 92: | ||
| width="15" | 0 || width=15 | 1 || width=15 | 2 || width=15 | 3 || width=15 | 4 || width=15 | 5 || width=15 | 6 || width=15 | 7 || width=15 | 8 || width=15 | 9 || width=15 | 10 || width=15 | 11 || width=15 | 12 || width=15 | 13 || width=15 | 14 || width=15 | 15 | | width="15" | 0 || width=15 | 1 || width=15 | 2 || width=15 | 3 || width=15 | 4 || width=15 | 5 || width=15 | 6 || width=15 | 7 || width=15 | 8 || width=15 | 9 || width=15 | 10 || width=15 | 11 || width=15 | 12 || width=15 | 13 || width=15 | 14 || width=15 | 15 | ||
|- | |- | ||
| | | - || colspan="15" | Adres słowa | ||
|} | |} | ||
| Linia 104: | Linia 104: | ||
W przypadku adresu bajtu, słowo adresowe przesuwane jest o i bit w prawo. Otrzymana po przesunięciu liczba stanowi adres słowa pamięci zawierający argument rozkazu bajtowego. Bit wychodzący przy przesunięciu wskazuje, który bajt słowa został zaadresowany. | W przypadku adresu bajtu, słowo adresowe przesuwane jest o i bit w prawo. Otrzymana po przesunięciu liczba stanowi adres słowa pamięci zawierający argument rozkazu bajtowego. Bit wychodzący przy przesunięciu wskazuje, który bajt słowa został zaadresowany. | ||
'''UWAGA:''' Powyższe postacie adresów są oficjalnymi, podawanymi przez producenta komputera. Stan faktyczny opisuje [[Adresowanie pamięci]]<br/> | |||
'''UWAGA:''' W wyniku [[Modyfikacje sprzętowe procesora#17-bitowe adresowanie bajtów|drobnej modyfikacji procesora]] adres bajtu mógł zostać wydłużony do 17 bitów. | |||
Aktualna wersja na dzień 14:26, 11 maj 2014
Postać danych
Reprezendacja danych zależy od ich rodzaju:
- Informacja logiczna - zajmuje jedno słowo i jest ciągiem 16 niezależnych bitów.
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
- Znaki alfanumeryczne - umieszczane są po dwa w jednym 16-bitowym słowie. Format ich zapisu zależy od oprogramowania. Standardowo używany jest kod ISO-7.
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| Znak 1 | Znak 2 | ||||||||||||||
- Liczba stałoprzecinkowa krótka - zajmuje jedno słowo i traktowana jest jako liczba całkowita. Zapisana jest w notacji uzupełnieniowej do dwóch.
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| Zn | Uzupełnienie | ||||||||||||||
- Liczba stałoprzecinkowa długa - zajmuje dwa słowa i traktowana jest jako liczba całkowita. Zapisana jest w notacji uzupełnieniowej do dwóch.
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
| Zn | Uzupełnienie | ||||||||||||||||||||||||||||||
- Liczba zmiennoprzecinkowa - zajmuje trzy słowa. Jako standard przyjmuje się postać znormalilzowaną. Mantysa zajmuje pierwszych 40 bitów i traktowana jest jako liczba zaprzecinkowa w notacji uzupełnieniowej. Cecha zajmuje ostatnich 8 bitów i traktowana jest jako liczba całkowita w notacji uzupełnieniowej do dwóch.
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | |
| Zn | Uzupełnienie mantysy | Zn | Cecha | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Postać rozkazów
W zależności od postaci, rozkazy dzielą się na cztery grupy. Postać rozkazów z każdej grup jest różna:
- Rozkazy w podstawowej postaci - zajmują jedno słowo maszynowe. Poszczególne pola zawierają:
- kod operacji (pozycja 0÷5) - podstawowy kod operacji
- bit D (pozycja 6) - bit adresowania pośredniego lub przedłużenie kodu operacji
- pole A (pozycja 7÷9) - numer rejestru uniwersalnego lub przedłużenie kodu operacji
- pole B (pozycja 10÷12) - numer rejestru uniwersalnego służącego do B-modyfikacji argumentu lub przedłużenie kodu operacji
- pole C (pozycja 13÷15) - numer rejestru uniwersalnego lub przedłużenie kodu operacji
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| Kod operacji | D | A | B | C | |||||||||||
- Rozkazy z argumentem bezpośrednim normalnym - zajmują dwa słowa maszynowe. Argument zajmuje następne słowo za słowem podstawowym rozkazu. Znaczenie pól jest takie samo jak w przypadku rozkazu w postaci podstawowej, z tym, że pole C=0
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
| Kod operacji | D | A | B | 000 | argument bezpośredni | ||||||||||||||||||||||||||
- Rozkazy z argumentem bezpośrednim krótkim - krótki argument 7-bitowy znajduje się na pozycjach D, B i C (bit D wskazuje znak argumentu). Pozostałe pola mają znaczenie jak w przypadku rozkazu w postaci podstawowej
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| Kod operacji | Zn | A | Wartość arg. | ||||||||||||
- Rozkazy z argumentem bezpośrednim bajtowym - Pola 0÷7 zawierają kod operacji wraz z jego przedłużeniem. Pola 8÷15 zawierają 8-bitowy argument bezpośredni.
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| Kod operacji | Arg. bezpośredni | ||||||||||||||
Postać adresów
- Adres słowa - 15-bitowa liczba całkowita z przedziału 0÷32767
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| - | Adres słowa | ||||||||||||||
- Adres bajtu - 16-bitowa liczba całkowita z przedziału 0÷65535. Najmłodszy bit wskazuje: 0 - lewy bajt, 1 - prawy bajt
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| Adres słowa | b | ||||||||||||||
W przypadku adresu bajtu, słowo adresowe przesuwane jest o i bit w prawo. Otrzymana po przesunięciu liczba stanowi adres słowa pamięci zawierający argument rozkazu bajtowego. Bit wychodzący przy przesunięciu wskazuje, który bajt słowa został zaadresowany.
UWAGA: Powyższe postacie adresów są oficjalnymi, podawanymi przez producenta komputera. Stan faktyczny opisuje Adresowanie pamięci
UWAGA: W wyniku drobnej modyfikacji procesora adres bajtu mógł zostać wydłużony do 17 bitów.