EXM: Różnice pomiędzy wersjami

i przechodzi do wczytywania zbioru z końcówki (dokładnie tak jak program COPY). Po wprowadzeniu wiersza zawierającego znacznik końca zbioru (znak dc4 - CTRL/T), EXM przechodzi do poprawiania zbioru. Wprowadzenie pustego zbioru z końcówki (podanie znacznika końca zbioru w pierwszym wierszu) powoduje usunięcie edytora z komunikatem:

Po wprowadzeniu zleceń <code>Q</code> i <code>WQ</code> edytor przechodzi do OSL-a bez żadnego komunikatu i zostaje usunięty. Przed usunięciem edytora stan poprawianego zbioru jest zapisywany w zbiorach roboczych EXMLIN oraz EXMOPI. Ponownie wywołany edytor bez podanego tytułu zbioru wznowi poprawianie zbioru dokładnie w miejscu, w którym zostało ono przerwane. Przerwanie pracy edytora następuje także po wprowadzeniu znacznika końca zbioru - dc4. Edytor przechodzi do OSL-a z komunikatem FINISH. Wznowienie wykonania następuje zleceniem OSL-a <code>RS</code>.

Kolejnym, chyba najczęściej stosowanym, sposobem wskazywania wierszy jest podanie wzorca zawartości wiersza. Wzorzec jest to ciąg znaków określających zawartość szukanego wiersza. Wzorzec musi być objęty nawiasami <code>/.../</code> lub <code>?...?</code>. Jeżeli będą to znaki '''/''' np: <code>/start/</code>, to zbiór będzie przeszukiwany od wiersza bieżącego do przodu. Objęcie wzorca znakami '''?''' oznacza poszukiwanie od wiersza bieżącego do tyłu. Jeżeli wiersz nie zostanie znaleziony do końca (lub początku) bufora roboczego, zostanie wyprowadzony komunikat:

Wzorzec może zawierać ciąg znaków, które występują w szukanym wierszu oraz znaki specjalne '''^''' i '''$''' oznaczające miejsce wystąpienie podanego ciągu. Znak '''^''' rozpoczynający wzorzec, na przykład: <code>/^aaa/</code> oznacza, że podany za nim ciąg znaków ma rozpoczynać wiersz, zaś znak '''$''' kończący wzorzec, na przykład: <code>/aaa$/</code> oznacza, że podany ciąg ma kończyć wiersz. Zgodnie z powyższym zlecenie <code>/^as$/</code> znajdzie najbliższe wystąpienie wiersza zawierającego dokładnie (i tylko) dwa znaki: '''as'''. Do zapisania we wzorcu znaku ograniczającego wzorzec lub znaków specjalnych służy znak \ (backslash), którym należy poprzedzić dany znak. Na przykład, aby znaleźć wiersz zawierający ciąg ''^as/'' należy wprowadzić zlecenie: <code>/\^as\//</code>. Aby podać we wzorcu znak '''\''', należy go zapisać za pomocą dwóch znaków: '''\\'''. Jeżeli znak ograniczający wzorzec z prawej strony jest ostatnim znakiem w zleceniu, może być pominięty - poprawne jest zlecenie <code>/aa</code>. Brak wzorca między znakami ograniczającymi: <code>//</code> lub <code>??</code> oznacza, że ma być przyjęty wzorzec użyty w ostatnio wykonywanej operacji przeszukiwania. Poprawne są zlecenia zawierające tylko jeden znak: <code>/</code> lub <code>?</code> i oznaczają szukanie następnego wiersza zgodnego z ostatnio użytym wzorcem.

Do wstawiania nowych wierszy najczęściej jest używana instrukcja <code>A</code>. Po wprowadzeniu tej instrukcji edytor zgłasza się na początku nowej linii i przyjmuje kolejne wiersze. Nowe wiersze są wprowadzane za wierszem bieżącym. Wprowadzanie kończy wpisanie wiersza zawierającego dc4 (CRTL/T) - wiersz ten nie zostanie już wprowadzony do bufora. Po wykonaniu instrukcji bieżącym wierszem jest ostatni wprowadzony wiersz. Inne instrukcje służące do wprowadzania wierszy: <code>I</code> - wprowadzanie wierszy przed wierszem bieżącym, oraz <code>C</code> - wprowadzanie wierszy w miejsce wiersza bieżącego działają podobnie jak instrukcja <code>A</code>. Instrukcja <code>C</code> jest równoważna użyciu dwóch instrukcji: <code>D</code> <code>I</code> z tą jednak różnicą,że po wykonaniu instrukcji <code>I</code> wierszem bieżącym pozostanie wiersz dostępny przed wykonaniem zlecenia <code>I</code>, natomiast po wykonaniu instrukcji <code>C</code> wierszem bieżącym będzie ostatni wprowadzony wiersz. Jeżeli wstawiany ma być tylko jeden wiersz, można użyć instrukcji <code>A</code>, <code>I</code> lub <code>C</code> w uproszczonej postaci - po nazwie instrukcji należy wprowadzić znak lf (LINE FEED) i za nim treść wiersza zakończoną znakiem cr (RETURN). Na przykład:

Dotychczas były pokazane przykłady działania na wierszu bieżącym. Chcąc usunąć wiersz zawierający ciąg text1 można wprowadzić dwa zlecenia: <code>/text1</code> <code>D</code>/ Taki sam efekt da wprowadzenie jednego zlecenia: <code>/text1/D</code>. Podobnie inne instrukcje edytora mogą być poprzedzone w zleceniach adresem wiersza. Zlecenie: <code>$A</code> będzie dołączało nowe wiersze na końcu bufora roboczego.

Wiele instrukcji EXM może działać na więcej niż jednym wierszu. Aby na przykład zamienić kilka wierszy na nowe wprowadzone z klawiatury, należy poprzedzić instrukcje C opisem usuwanego obszaru. Pierwszym sposobem opisania obszaru jest podanie adresu początkowego wiersza obszaru i liczby wierszy. Opis <code>10:2</code> obejmuje obszar rozpoczynający się od wiersza 10 i długości 2 wierszy. Pominięty adres pierwszego wiersza oznacza, że obszar rozpoczyna się od wiersza bieżącego. Zlecenie <code>:3C</code> zamieni wiersz bieżący i dwa następne na wiersze wprowadzane z końcówki. Drugim sposobem opisania obszaru jest wskazanie pierwszego i ostatniego wiersza obszaru. <code>1,$</code> oznacza obszar od pierwszego do ostatniego wiersza (czyli cały bufor roboczy). I tu pominięcie opisu któregoś z wierszy oznacza wiersz bieżący. Opis <code>1,</code> oznacza obszar od początku bufora roboczego do wiersza bieżącego. Jeżeli adresy wierszy opisujących obszar nie są numerami bezwzględnymi wierszy w buforze, obliczanie ich wartości rozpoczyna się od wiersza dostępnego w momencie wprowadzania zlecenia. Na przykład, jeżeli dostępny jest wiersz o numerze 50, definicja <code>40,+5</code> wskazuje obszar od wiersza 40 do wiersza 55 włącznie. Inaczej będzie, gdy separatorem między adresami wierszy będzie nie przecinek ale średnik. W tym przypadku podstawą do wyliczenia drugiego parametru będzie już znany adres pierwszego wiersza obszaru. Opis <code>40;+5</code> obejmie wiersze 40 do 45 włącznie. Należy tu zauważyć, że definicja <code>40:5</code> obejmie wiersze 40 do 44.

(przykładowo '''^I''' oznacza znak tabulacji ht). Inne znaki nie wyświetlane są wyprowadzane jako spacje. Jeżeli w zleceniu listowania zostanie podana instrukcja <code>P</code>: <code>,/^stop/P</code> to wszystkie znaki kontrolne będą wyprowadzane jako spacje. Po wyprowadzeniu wskazanego obszaru wierszem bieżącym jest ostatni wyświetlony wiersz. Nieco inaczej działa inna instrukcja listująca <code>Z</code>. Powoduje ona wyprowadzenie na monitor obszaru o długości 7 wierszy. Wiersz bieżący jest wyprowadzany w środku (jako czwarty). Zlecenie to ma jeszcze trzy warianty:

* <code>Z=</code> - wiersz bieżący jest wyprowadzany w środku i jest objęty dwoma wierszami zawierającymi ciągi znaków '''-----'''.

Łańcuch zawarty między znakami '''/''' może zawierać znaki specjalne '''^''' i '''$''' tworząc wzorzec o takiej samej budowie jak opisany wcześniej wzorzec zawartości wiersza. łańcuch zgodny ze wzorcem jest zamieniany na podany łańcuch. I tak zlecenie <code>S/a$/bb</code> zamieni znak a kończący wiersz na znaki ''bb''. Zlecenie <code>S/^/<łańcuch></code> dołączy podany łańcuch na początku wiersza, a zlecenie <code>S/$/<łańcuch></code> '''-''' na końcu. Znak lf we wstawianym łańcuchu powoduje podzielenie wiersza na dwa:

W podanych przykładach podstawienia były wykonywane tylko na pierwszych łańcuchach zgodnych ze wzorcem. Podanie za łańcuchem wstawianym znaku '''G''' oznacza, że wszystkie zgodne ze wzorcem łańcuchy w wierszu mają być zamienione:

Znak '''-''' podany po znaku '''/''' ograniczającym łańcuch wstawiany oznacza, że kolejny łańcuch ma pozostać bez zmian,znak '''+''' oznacza wykonanie podstawienia. Zamiast ciągu znaków '''+''' lub '''-''' można podawać liczby odpowiednio dodatnie lub ujemne. Zlecenie z ostatniego przykładu można zapisać także: <code>S/a/b/-2+1</code> lub <code>S/a/b/-2 1</code> Podanie po ciągu znaków '''+''' , '''-''' znaku '''G''' oznacza wykonanie podstawienia dla wszystkich pozostałych łańcuchów zgodnych ze wzorcem:

Użycie znaku '''&''' zamiast schematu podstawienia oznacza przyjęcie schematu podstawienia użytego w ostatnim zleceniu podstawienia. Jeżeli schemat podstawienia zostanie zakończony znakiem '''?''', wszystkie wskazane podstawienia będą wykonane dopiero po akceptacji. Oto przykład:

* - - podstawienie nie jest wykonywane

* + - podstawienie jest wykonywane

* G - wykonywane jest podstawienie tego i wszystkich pozostałych łańcuchów w wierszu zgodnych ze wzorcem

* cr - podstawienie nie jest wykonywane i dalsza część wiersza nie jest analizowana

* dc4 - podobnie jak cr kończy analizę wiersza. Jeżeli zlecenie podstawienia dotyczyło więcej niż jednego wiersza, dalsze wiersze nie będą analizowane.

* <code>&</code> - ponowne wykonanie ostatniej instrukcji S.

* <code>~</code> - zamiana ciągu znaków wskazanych przez wzorzec użyty w ostatnio wykonanej operacji szukania wiersza na taki sam ciąg znaków, jak w ostatnio wykonanym zleceniu S.

i edytor przechodzi do wczytywania wierszy z końcówki (jest wykonywane niejawne zlecenie <code>A</code>). Po wprowadzeniu pustego zbioru (dc4 w pierwszym wierszu) edytor wyprowadza komunikat:

Zlecenie <code>E</code> w ostatniej postaci odtwarza bufor, który był poprawiany przed wykonaniem ostatniego zlecenia <code>N</code> lub <code>E</code>. Zlecenie <code>E</code> odtwarza wskaźnik dostępu do bufora i znaczniki wierszy użyte w czasie edycji tego bufora. Informacje o wszystkich buforach roboczych są drukowane zleceniem <code>FA</code> w postaci podobnej jak zleceniem <code>F</code>. W pierwszym wierszu wyprowadzany jest opis bufora aktualnie poprawianego (poprzedzony znakami E:), w następnych - pozostałych buforów. Opis bufora poprzednio poprawianego (dostępnego zleceniem <code>E-</code>) jest poprzedzony znakiem -. Oto przykładowa sekwencja wyżej opisanych zleceń:

Dwie dalsze opcje : 'lenghtline'(LEN/NLE) i 'linenumber' (LIN/NLI) formatują listowane obszary bufora na ekranie monitora. Zapalona opcja 'lenghtline' oznacza,że wyprowadzane wiersze mają być dzielone na linie o co najwyżej ustalonej długości. Opcja 'linenumber' steruje wydrukiem większych obszarów. Jeżeli jest zapalona, to po zapełnieniu ekranu wydruk jest zatrzymywany. Wznowienie wydruku następuje po wprowadzeniu cr. Wprowadzenie dc4 kończy wydruk - wierszem bieżącym jest ostatni wyprowadzony wiersz. Opcje 'linenumber' i 'lenghtline' działają także przy wykonywaniu zlecenia S, gdy zmieniane wiersze są wyświetlane na ekranie. Po zapełnieniu ekranu wykonywanie zlecenia jest zatrzymywane. wprowadzenie cr wznawia wykonanie, zaś dc4 kończy wykonanie zlecenia( pozostałe wiersze nie są analizowane). Obu opcjom można nadawać dowolne wartości. Ustawienie: <code>SET LEN=40 LIN=18</code> oznacza skrócenie wyprowadzanych linii do 40 znaków (dłuższe wiersze są dzielone na linie o tej długości) i zatrzymywanie listingu po wyprowadzeniu 18 wierszy. Jeżeli opcje te zostaną zgaszone: <code>SET NLE NLI</code>, to ponowne ich ustawienie: <code>SET LEN LIN</code> przywróci opcjom wartości jakie miały przed zgaszeniem. Po wywołaniu edytora stan powyższych opcji jest taki jak po wykonaniu zlecenia: <code>SET NWS AP NU LC NCL NLU LIN=22 LEN=80</code>

* '''<łańcuch>''' ciąg dowolnych znaków oprócz cr i dc4 (może być pusty)

* cr RETURN (CRTL/M) - koniec zlecenia lub wiersza

* lf LINE FEED (CTRL/J) - początek nowej linii

* ht TAB (CRTL/I) - tabulacja

* ff FORM FEED (CRTL/L) - znacznik nowej strony

* vt VTAB (CTRL/K)

* dc4 (CRTL/T) - znacznik końca zbioru

'''<tytuł_zbioru>''' - tytuł poprawianego zbioru:

* jeżeli wskazany zbiór istnieje, jest wczytywany do bufora roboczego. Bufor otrzymuje numer 0 i nazwę zgodną z tytułem wczytanego zbioru. Na monitor jest wyprowadzany komunikat:

* jeżeli zbiór o podanym tytule nie istnieje, wyprowadzany jest komunikat:

i edytor przechodzi do wczytywania wierszy z końcówki - wykonywane jest niejawne zlecenie A (II.5.2). Po wpisaniu wiersza zawierającego dc4 edytor kończy wprowadzanie i rozpoczyna edycję bufora. Wprowadzenie pustego zbioru (dc4 w pierwszym wierszu) powoduje usunięcie edytora z komunikatem

* jeżeli nie jest podany tytuł zbioru, a istnieją zbiory EXMLIN i EXMOPI zawierające bufory robocze poprawiane w poprzedniej sesji edytora, EXM odtwarza ostatni zapamiętany stan edycji i wznawia poprawianie. Poprawiany bufor roboczy, wskaźnik dostępu, znaczniki wierszy, definicje zmiennych generacyjnych i opcje edycji są takie same jakie zostały zapamiętane w ostatniej edycji.

'''<tytuł_zbioru_zleceń>''' - jeżeli tytuł zbioru zleceń jest podany, to po wczytaniu poprawianego zbioru do bufora roboczego będą wykonane zlecenia zapisane we wskazanym zbiorze. Po wykonaniu wszystkich zleceń ze zbioru zleceń lub po wykryciu błędnego zlecenia edytor przechodzi do pracy w trybie konwersacyjnym. Jeżeli wykonywanie zleceń zostało przerwane po wykryciu błędnego zlecenia, wykonanie pozostałych zleceń ze zbioru można wznowić zleceniem INT.

Po znaku zapytania należy wprowadzić znak ! - zlecenie zostanie wykonane, lub cr (return) - zlecenie nie będzie wykonane. Przed usunięciem stan edycji jest zapamiętywany w zbiorach roboczych EXMLIN i EXMOPI. Zachowywane są następujące elementy:

Ponowne wywołanie edytora bez podania nazwy zbioru wznowi edycję dokładnie w miejscu, w którym została przerwana. Zatrzymanie pracy edytora następuje także po wprowadzeniu zamiast zlecenia - znacznika końca zbioru dc4. W tym przypadku jednak edytor nie jest usuwany. Aktualny stan edycji jest, tak jak dla zlecenia Q, zapamiętywany w zbiorach roboczych. Wznowienie pracy edytora następuje zleceniem <code>RS<//code> OSL-a.

* makrorozwinięcie (II.2.2.) i zamiana kodów oktalnych (II.2.4)

* zamiana małych liter na duże (II.2.4.)

* usunięcie znaków kontrolnych (II.2.4.)

Działanie: zmiennej generacyjnej nazwanej pojedyncza literą (są 52 zmienne o nazwach A..Z i a..z) jest nadawana wartość: podany łańcuch. Pusty łańcuch usuwa dotychczasową definicję. Zmienne generacyjne mogą być użyte w dowolnym miejscu tekstu wprowadzanego z klawiatury. Znaki: \<litera> występujące w tekście i oznaczające zmienną generacyjną są zamieniane na łańcuch zdefiniowany zleceniem = (wstawiany tekst nie podlega makrorozwinięciu). Jeżeli wskazana zmienna generacyjna nie jest zdefiniowana, jej oznaczenie pozostaje w tekście bez zmian. Wartości zmiennych generacyjnych są listowane zleceniem \. Poza wymienionymi wyżej zmiennymi mogą być używane zmienne - i = określające znaczniki końca strony. Wiersz zawierający wyłącznie łańcuch zdefiniowany przez jedną z tych zmiennych kończy stronę. Z tym, że jeżeli łańcuch ten jest zdefiniowany zmienną = i kończona strona ma numer nieparzysty, to następna strona ma numer będący kolejną liczbą nieparzystą. Po wywołaniu edytora zmienna - ma wartość: ff (znacznik końca strony przyjmowany przez programy listujące DLIST i LIST), natomiast zmienna = jest niezdefiniowana. Zmienne - i = mogą być przedefiniowane tak jak inne zmienne, ale definicje te muszą być zawarte w zbiorze EXMINI. W tekstach wprowadzanych z klawiatury znaki \- i \= są rozwijane tak jak inne zmienne generacyjne, ale tylko wtedy, gdy opcja 'number' ma wartość PNU (4.1).

* 'wrapscan' WS/NWS przeszukiwanie całego zbioru (3.3)

* 'ignorcase' IC/NIC równość małych i dużych liter (3.2)

* 'magic' MG/NMG specjalne znaki we wzorcach (3.2)

* 'octalcod' OC/NOC przyjmowanie kodów oktalnych (2.4)

* 'lowtoupper' LU/NLU zamiana małych liter na duże (2.4)

* 'clear' CL/NCL usuwanie znaków kontrolnych (2.4)

* 'autoprint' AP/NAP automatyczne drukowanie (4.1)

* 'listcontrol' LC/NLC listowanie znaków kontrolnych (4.1)

* 'step' ST/NST wyprowadzanie po cr (3.1)

* 'number' NU/PNU/NNU numerowanie wierszy (4.1)

* 'pagelenght'' PLE długość strony (4.1)

* 'linecount' LIN/NLI długość ekranu (4.2)

* 'lenghtline' LEN/NLE długość linii monitora (4.1)

* 'autotab' AT/NAT automatyczna tabulacja (2.4)

* 'shiftwidth' SW długość tabulatora (2.4)

* 'Zwindow' ZW długość obszaru w zleceniu Z (4.3)

* OC - ciąg znaków: \0<liczba> występujący w tekście wprowadzanym z klawiatury jest zamieniany na bajt o kodzie oktalnym wskazanym przez liczbę.

* CL - z treści wprowadzanych wierszy są usuwane wszystkie znaki kontrolne oprócz znaków ht,lf, ff i vt.

** NST - w tej samej linii ekranu (celowe dla monitorów w których znak cr cofa kursor na początek linii)

** ST - w następnej linii (celowe dla monitorów w których znak cr nie cofa kursora do początku linii lub dla terminali drukujących np. DZM-KSR) Jeżeli bezpośrednio za znakami CTRL/B lub CTRL/C zostanie wprowadzony znak cr, to taki wiersz nie będzie wczytany do bufora roboczego, a tylko zostanie zmodyfikowane położenie kursora na ekranie, tak aby wskazywał na nową liczbę spacji, którymi będzie poprzedzony wprowadzany wiersz. Jeżeli opcja 'step' ma wartość ST, kursor jest przenoszony do następnej linii ekranu.

działanie: zawartość bufora, wskaźnik dostępu i znaczniki wierszy będą takie jak przed wykonaniem ostatniego zlecenia zmieniającego zawartość bufora. Kolejne zlecenie U przywróci stan bufora sprzed wykonania ostatniego zlecenia <code>U</code>. Działanie zlecenia jest szczegółowo opisane dla każdego zlecenia zmieniającego zawartość bufora.

Po wczytaniu zbioru do bufora roboczego wskaźnik dostępu jest ustawiany na pierwszy wiersz bufora. Zmiana wskaźnika dostępu (wiersza bieżącego) następuje po wykonaniu większości zleceń edytora. Zmiana wiersza bieżącego bez jakichkolwiek innych efektów następuje po wprowadzeniu adresu wiersza (3.3):

 

ST - w następnej linii monitora (zalecane dla monitorów, w których znak cr nie powoduje przesunięcia kursora na początek linii ekranu)

NST - w tej samej linii, w której zostało wprowadzone zlecenie (zalecane dla monitorów, w których cr przesuwa kursor na początek linii ekranu)

Wyrażenia regularne służą do opisywania zawartości wierszy. Sekwencja znaków oznaczających siebie i znaków specjalnych tworzących wyrażenie regularne jest wzorcem opisującym pewien zbiór łańcuchów. Wiersz zawierający co najmniej jeden z łańcuchów tego zbioru jest zgodny ze wzorcem zawartości wiersza. Wzorce zawartości wierszy są używane w operacjach szukania wierszy (3.3) i w zleceniach podstawienia (6.1).

MG - znaki: . * + { [ ? < > % ! ~ _ zawarte we wzorcu zawartości wiersza (3.2.2) i znaki: & @ % zawarte we wzorcu łańcucha wstawianego (6.1) mają specjalne znaczenie. Znaczenie to tracą w miejscach, w których zostaną poprzedzone znakiem \.

 

NMG - wszystkie znaki we wzorcach oznaczają siebie (za wyjątkiem znaku ^ rozpoczynającego wzorzec i znaku $ kończącego wzorzec i nie poprzedzonego znakiem \). Specjalne znaczenie otrzymują znaki poprzedzone znakiem \.

Aby zapisać we wzorcu znak \ lub znaki ograniczające wzorzec (punkty 3.2.2. i 6.1) należy te znaki poprzedzić znakiem \.

składnia (podana w postaci wymaganej przy zapalonej opcji 'magic' MG) :

 

<wzorzec> ::= [^] [<część>] {!<część>} [$]

 

 

<część> ::= <fragment> { _ <fragment>}

 

 

 

 

 

 

<element> - wskazuje znak w szukanym łańcuchu :

<znak> - wskazany znak

[<zbiór_znaków>] - znak należący do podanego zbioru znaków

[^<zbiór_znaków>] - znak nie należący do podanego zbioru znaków

<zbiór_znaków> ::= {<znak>-<znak> _ <znak> }

<znak>-<znak>-podzbiór znaków o kodach (ASCII) zawartych między kodami wskazanych znaków (włącznie)

<znak> - wskazany znak

Znaki opisujące zbiór znaków oznaczają zawsze siebie niezależnie od ustawienia opcji 'magic'. Specjalne znaczenie (także niezależnie od ustawienia opcji 'magic') mają tylko znaki: ^ rozpoczynający opis zbioru, - rozdzielający parę dowolnych znaków, oraz ] zamykający opis zbioru znaków. Znaki te poprzedzone znakiem \ oznaczają siebie. Przykładowo opis :

[^-a-d-Z-]]

oznacza dopełnienie (^ na pierwszej pozycji) zbioru składającego się z podzbiorów: -, a-d, -, Z-] (pierwszy i trzeci znak - nie separujące pary znaków - analiza przebiega od lewej strony - oznaczają siebie; podobnie pierwszy znak ] będący drugim znakiem w parze znaków, nie oznacza końca opisu zbioru). Przy zgaszonej opcji 'magic' znak \ musi poprzedzać tylko nawias otwierający opis zbioru :

\[^-a-d-Z-]]

<krotność> : - określa liczbę elementów ciągu

{<liczba>} - wskazana liczba

{[<liczba>],[<liczba>]}- liczba zawarta w podanym zakresie. Pominięcie pierwszego parametru oznacza 0 - ciąg pusty; pominięcie drugiego - ciąg dowolnie długi: do 255 znaków. Jeżeli pierwszy parametr ma mniejszą wartość niż drugi, to znajdowany jest najkrótszy łańcuch zgodny z tym wzorcem. Gdy drugi parametr jest mniejszy od pierwszego, szukany jest najdłuższy łańcuch  zgodny z tym wzorcem.

Znaki , i } zawarte w tym elemencie mają zawsze specjalne znaczenie niezależnie od ustawienia opcji 'magic'.

* * - równoważne {,}

* + - równoważne {1,}

* ? - równoważne {0,1}

<symbol_łańcucha> - w miejscu wystąpienia tego znaku zostanie wstawiony łańcuch:

* % - ostatni łańcuch wprowadzony zleceniem podstawienia  

* ~ - ostatni łańcuch znaleziony w operacji przeszukiwanie bufora

Wzorzec zawartości wiersza jest analizowany od lewej strony i ze wszystkich łańcuchów zgodnych ze wzorcem jest wybierany łańcuch rozpoczynający się możliwie najbardziej z lewej strony .

* ^<liczba> - pierwszy wiersz strony o podanym numerze. Standardowo EXM dzieli poprawiany zbiór na strony tak samo jak programy listujące LIST i DLIST. Znacznikiem końca strony jest wiersz zawierający tylko znak ff. Przy korzystaniu z innych programów listujących (na przykład LISTOR) można zdefiniować inne znaczniki końca strony (2.2). Maksymalna długość stron jest ograniczona przez wartość opcji 'pagelenght' - standardowo 64 (4.1).

* <liczba> - numer wiersza w buforze (pierwszy wiersz ma numer 1). Jeżeli opcja 'number' ma wartość PNU (II.4.1), wiersze są numerowane od początku bieżącej strony.

* $ - ostatni wiersz w buforze

* . - wiersz bieżący

* '<litera> - wiersz wskazany przez znacznik wiersza (3.4)

* '' - wiersz dostępny przed wykonaniem ostatniego zlecenia, które zmieniło położenie wskaźnika dostępu (ciąg pustych zleceń - wprowadzanie tylko znaków cr - jest tu traktowany jako jedno zlecenie).

<adres_względny> :