3041
edycji
Linia 13: | Linia 13: | ||
* "Wypadający" najmłodszy bit zachowywany jest, aby później na podstawie jego wartości z komórki pamięci wybrać odpowiedni bajt (lewy bądź prawy). | * "Wypadający" najmłodszy bit zachowywany jest, aby później na podstawie jego wartości z komórki pamięci wybrać odpowiedni bajt (lewy bądź prawy). | ||
Adres bajtu (jako argument normalny) podlega również pre- i B-modyfikacji. Obie te operacje są niczym innym, jak dodawaniem modyfikatora do argumentu, wykonywanym w arytmometrze procesora. W wyniku tej operacji może więc wystąpić | Adres bajtu (jako argument normalny) podlega również pre- i B-modyfikacji. Obie te operacje są niczym innym, jak dodawaniem modyfikatora do argumentu, wykonywanym w arytmometrze procesora. W wyniku tej operacji może więc wystąpić przeniesienie, które w standardowym procesorze jest ignorowane. | ||
Przeróbka procesora zmienia to zachowanie. Pierwszy etap obliczania argumentu efektywnego pozostaje bez zmian: do pierwotnego argumentu dodawana jest pre-modyfikacja, a | Przeróbka procesora zmienia to zachowanie. Pierwszy etap obliczania argumentu efektywnego pozostaje bez zmian: do pierwotnego argumentu dodawana jest pre-modyfikacja, a ewentualne przeniesienie jest zaniedbywane. W następnym etapie dodawana jest B-modyfikacja, ale tym razem przeniesienie zapamiętywane jest w dodatkowym rejestrze. Później, kiedy adres bajtowy przesuwany jest w prawo, aby otrzymać docelowy adres słowa w pamięci, na najstarszy bit adresu, zamiast zera, wsuwana jest zawartość zapamiętanego przeniesienia. W ten sposób, używając B-modyfikacj można przygotować 17-bitowy adres bajtu tak, aby możliwe było zaadresowanie dowolnego bajtu w 64k słowowym bloku. | ||
Przykładowe konstrukcje używające 17-bit adresowania bajtów (w składni assemblera [[EMAS]]): | Przykładowe konstrukcje używające 17-bit adresowania bajtów (w składni assemblera [[EMAS]]): | ||
Linia 30: | Linia 30: | ||
RB r3, r5+r6 ; zapamiętanie bajtu pod bajtowym adresem 2*0xAAAA+r1 | RB r3, r5+r6 ; zapamiętanie bajtu pod bajtowym adresem 2*0xAAAA+r1 | ||
</syntaxhighlight> | </syntaxhighlight> | ||
17-bitowe adresowanie bajtów może rodzić problemy w specyficznych przypadkach użycia go w oprogramowaniu pisanym na oryginalny procesor. Rozpatrzmy następujący przykład: | |||
<syntaxhighlight lang="asm"> | |||
LW r2, 0x3b00 | |||
LW r3, -12 | |||
MD r2 | |||
LB r1, r2+r3 | |||
</syntaxhighlight> | |||
Jeśli przeniesienia przy obliczaniu argumentu normalnego są zaniedbywane (jak w oryginalnym procesorze), adres bajtowy zostanie obliczony zgodnie z intencją programisty w następujący sposób: | |||
# argument pierwotny = '''0x3b00''' | |||
# dodanie pre-modyfikacji (0x3b00) = '''0x7600''' (przeniesienie = 0) | |||
# dodanie B-modyfikacji (-12) = '''0x75f4''' (przeniesienie = 1) | |||
# przesunięcie w prawo dla otrzymania adresu bajtowego = '''0x3afa''' | |||
W kroku 3 występuje przeniesienie, ponieważ arytmometr do argumentu dodaje B-modyfikację, która w zapisie U2 wygląda: 0xfff4. Jeśli procesor jest zmodyfikowany, to zapamiętane przeniesienie zostanie w ostatnim kroku użyte i wsunięte na najstarszą pozycję ostatecznego wyniku, dając w efekcie adres '''0xbafa'''. | |||
= Przerwanie programowe o wysokim priorytecie = | = Przerwanie programowe o wysokim priorytecie = |