EMAS: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
EMAS jest assemblerem skrośnym dla MERRY 400, używającym, w odróżnieniu od [[ASSEM]], składni bliższej współczesnym assemblerom, oraz mnemoników MERY 400 (bez przyrostków zależnych od lokalizacji argumentu, patrz: [[Lista rozkazów]]). | EMAS jest assemblerem skrośnym dla MERRY 400, używającym, w odróżnieniu od [[ASSEM]], składni bliższej współczesnym assemblerom, oraz mnemoników MERY 400 (ale bez przyrostków zależnych od lokalizacji argumentu, patrz: [[Lista rozkazów]]). | ||
= Wywołanie = | = Wywołanie = | ||
Linia 20: | Linia 20: | ||
** '''-v''' - wyświetl informacje o wersji i zakończ działanie | ** '''-v''' - wyświetl informacje o wersji i zakończ działanie | ||
** '''-h''' - wyświetl pomoc i zakończ działanie | ** '''-h''' - wyświetl pomoc i zakończ działanie | ||
= Opis języka = | |||
== Komentarze == | |||
EMAS pozwala na użycie komentarzy jedo- i wieloliniowych: | |||
; samotny komentarz jednoliniowy | |||
lw r1, 2 ; komentarz jednoliniowy na końcu dowolnej linii | |||
/* komentarz | |||
wieloniniowy | |||
*/ | |||
lw r1, 2 /* komentarz wieloliniowy, choć tak naprawdę w jedej linii */ | |||
== Stałe == | |||
Stałymi w programie mogą być liczby całkowite, liczby zmiennoprzecinkowe oraz łańcuchy znaków. | |||
=== Liczby całkowite === | |||
Liczby całkowite można zapisywać w systemie binarnym, ósemkowym, dziesiętnym lub szesnastkowym, np: | |||
0b1101110000 | |||
0177 | |||
-931 | |||
0xffa9 | |||
Istnieje jeszcze jeden sposób zapisu stałych całkowitoliczbowych, wynikający z ułożenia [[Rejestry i wskaźniki|wskaźników w rejestrze R0]], gdzie poszczególnym bitom przypisany jest jednoliterowy symbol ze zbioru (Z, M, V, C, L, E, G, Y, X). Można dzięki niemu zapisać liczbę szesnastobitową z ustawionymi na 1 bitami, które odpowiadają danym wskaźnikom. Przykłady takiego zapisu stałych: | |||
?ZM | |||
?GVZ | |||
EMAS przechowuje liczby całkowite jako 32-bit liczby w kodzie U2 i na takich liczbach operuje. W trakcie umieszczania liczb w obiekcie wynikowym są one obcinane do 16 najmłodszych bitów. Wyjątkiem jest argument dyrektywy '''.dword''', który jest 32-bit liczbą w kodzie U2. | |||
=== Liczby zmiennoprzecinkowe === | |||
Akceptowane są następujące sposoby zapisu liczb zmiennoprzecinkowych: | |||
9 | |||
1.2 | |||
0.003 | |||
-9.125e-2 | |||
1e4 | |||
Jedynym miejscem w programie, w którym może wystąpić liczba zmiennoprzecinkowa, jest argument dyrektywy '''.float'''. | |||
=== Łańcuchy === | |||
Łańcuchy znaków są ciągami 8-bit znaków ujętymi w podwójne cudzysłowy. Poszczególne znaki można zapisywać dosłownie, lub używając jednej z sekwencji unikowych: | |||
* \0'''yyy''' - gdzie '''yyy''' jest ósemkowym kodem znaku | |||
* \x'''yy''' - gdzie '''yy''' jest szesnastkowym kodem znaku | |||
* \'''y''' - umożliwia zakodowanie jednego znaków specjalnych (wartości '''y''' inne niż poniżej są niepoprwane): | |||
** \n - nowa linia | |||
** \t - tabulacja pozioma | |||
** \r - powrót karetki | |||
** \f - wysuw strony | |||
** \\ - dosłowny ukośnik w tył | |||
** \" - dosłowny podwójny cudzysłów | |||
Przykłady poprawnych łańcuchów znaków: | |||
"MERA-400\n" | |||
"\xab\xac\xad" | |||
"\"napis\"" | |||
Umieszczając łańcuchy w programie wynikowym EMAS lokuje każde dwa kolejne sąsiadujące ze sobą znaki kolejno w starszej i młodszej połówce 16-bit słowa. Jeśli łańcuch zawiera nieparzystą liczbę znaków, to w ostatnim słowie na pozycji młodszego bajtu znajdzie się wartość 0. | |||
== Symbole == | |||
== Zmienne == | |||
== Wyrażenia == | |||
== Dyrektywy assemblera == | |||
== Rozkazy == |
Wersja z 10:45, 11 lut 2014
EMAS jest assemblerem skrośnym dla MERRY 400, używającym, w odróżnieniu od ASSEM, składni bliższej współczesnym assemblerom, oraz mnemoników MERY 400 (ale bez przyrostków zależnych od lokalizacji argumentu, patrz: Lista rozkazów).
Wywołanie
Wywołanie EMAS z linii poleceń ma postać:
emas [opcje] [wejście [wyjście]]
Gdzie:
- wejście - nazwa wejściowego pliku źródłowego. Jeśli nie zostanie podana, EMAS czyta program ze standardowego wejścia, a wyjściem staje się plik out.bin
- wyjście - nazwa wyjściowego pliku binarnego. Jeśli nie zostanie podana, przyjmowana jest nazwa out.bin
- opcje - dowolne z:
- -c <cpu> - wybierz procesor, dla jakiego assembler produkuje binaria. Możliwe wybory to: mera400, mx16. Ustawienie procesora na MX-16 pozwala na użycie dodatkowych instrukcji oraz poszerza przestrzeń adresową programu z 32 do 64k słów. Domyślnie przyjmowany procesor to mera400.
- -O <otype> - wybierz typ pliku wyjściowego. Możliwe wybory to:
- raw - binarny obraz gotowy do umieszczenia w pamięci i uruchomienia (domyślny wybór)
- debug - plik tekstowy opisujący zawartość kolejnych komórek pamięci (przydatny w przypadku programowania komputera z pulpitu technicznego)
- emelf - obiekt dla konsolidatora (opcja nie zaimplementowana)
- -I <katalog> - dodaj katalog do listy katalogów, w których poszukiwane będą pliki dołączane dyrektywą .include
- -v - wyświetl informacje o wersji i zakończ działanie
- -h - wyświetl pomoc i zakończ działanie
Opis języka
Komentarze
EMAS pozwala na użycie komentarzy jedo- i wieloliniowych:
; samotny komentarz jednoliniowy lw r1, 2 ; komentarz jednoliniowy na końcu dowolnej linii /* komentarz wieloniniowy */ lw r1, 2 /* komentarz wieloliniowy, choć tak naprawdę w jedej linii */
Stałe
Stałymi w programie mogą być liczby całkowite, liczby zmiennoprzecinkowe oraz łańcuchy znaków.
Liczby całkowite
Liczby całkowite można zapisywać w systemie binarnym, ósemkowym, dziesiętnym lub szesnastkowym, np:
0b1101110000 0177 -931 0xffa9
Istnieje jeszcze jeden sposób zapisu stałych całkowitoliczbowych, wynikający z ułożenia wskaźników w rejestrze R0, gdzie poszczególnym bitom przypisany jest jednoliterowy symbol ze zbioru (Z, M, V, C, L, E, G, Y, X). Można dzięki niemu zapisać liczbę szesnastobitową z ustawionymi na 1 bitami, które odpowiadają danym wskaźnikom. Przykłady takiego zapisu stałych:
?ZM ?GVZ
EMAS przechowuje liczby całkowite jako 32-bit liczby w kodzie U2 i na takich liczbach operuje. W trakcie umieszczania liczb w obiekcie wynikowym są one obcinane do 16 najmłodszych bitów. Wyjątkiem jest argument dyrektywy .dword, który jest 32-bit liczbą w kodzie U2.
Liczby zmiennoprzecinkowe
Akceptowane są następujące sposoby zapisu liczb zmiennoprzecinkowych:
9 1.2 0.003 -9.125e-2 1e4
Jedynym miejscem w programie, w którym może wystąpić liczba zmiennoprzecinkowa, jest argument dyrektywy .float.
Łańcuchy
Łańcuchy znaków są ciągami 8-bit znaków ujętymi w podwójne cudzysłowy. Poszczególne znaki można zapisywać dosłownie, lub używając jednej z sekwencji unikowych:
- \0yyy - gdzie yyy jest ósemkowym kodem znaku
- \xyy - gdzie yy jest szesnastkowym kodem znaku
- \y - umożliwia zakodowanie jednego znaków specjalnych (wartości y inne niż poniżej są niepoprwane):
- \n - nowa linia
- \t - tabulacja pozioma
- \r - powrót karetki
- \f - wysuw strony
- \\ - dosłowny ukośnik w tył
- \" - dosłowny podwójny cudzysłów
Przykłady poprawnych łańcuchów znaków:
"MERA-400\n" "\xab\xac\xad" "\"napis\""
Umieszczając łańcuchy w programie wynikowym EMAS lokuje każde dwa kolejne sąsiadujące ze sobą znaki kolejno w starszej i młodszej połówce 16-bit słowa. Jeśli łańcuch zawiera nieparzystą liczbę znaków, to w ostatnim słowie na pozycji młodszego bajtu znajdzie się wartość 0.